منظور ما از «خوانش» متن آنگونه خواندنِ متن است که بایسته است و شایسته -در محدودهی توان و دانستههای اندکمان-؛ خواندنی که معنا و لحن و حس و حالِ متن را به دُرُستترین و بهترین گونهی ممکن -تا آنجا که میدانیم و میتوانیم- بِنُماید و به شنونده باز دهد. ---------- خوانش متون فارسی را با «تذکرةالاولیا» آغاز میکنیم که بیتردید از قلّههای سربهآسمان برکشیدهی ادبیّات فارسیست.
کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب
Sign up to track rankings and reviews from Spotify, Apple Podcasts and more.